Ve Haydarpaşa Bugün Mutlu

Raylı ulaşımın bu kadar önemli bir noktada olduğu çağımızda hiç bu kadar unutulmamıştı Haydarpaşa. Ne için bekleniyor? Kim neyi bekliyor daha el uzatmak için Haydarpaşa’ya? Yıkıldıktan sonra yapılması daha mı kolay oluyor acaba? Haydarpaşa’yı bana ilk gösterip anlatan eniştem geliyor aklıma. Cumhuriyet’ten sonra bir çivi çakılmadı demişti buraya. Yakarlar bir gün görürsün burayı da! Ve bunları derken hiç bu kadar ciddi ve canı sıkkın görmemiştim eniştemi bir daha. Haklıda çıktı! Haberi görür görmez yüzümde küçük bir tebessüm, ağlanacak halimize gülüyordum adeta. Akabinde nacizane yazdım bu satırları bir çırpıda. Okurken sizde hissedin istedim bir anlıkta olsa. Ve Haydarpaşa! Haydarpaşa bugün mutlu; çünkü içten içe sessizliğini kırmaya çalışmıyor, kırıyor adeta. Haydarpaşa bugün mutlu; bütün heybetiyle her şeye rağmen daha da direniyor. Haydarpaşa bugün mutlu; İşlemeleri tek tek zamana ve insanlığa yenik düşüyor olsa da asil duruşundan ödün vermiyor. Haydarpaşa bugün mutlu; Yaşının gereğini yerine getiriyor denize karşı sorumluluğunu bilip göğsünü gere gere duruyor. Haydarpaşa bugün mutlu; Heyecanından hiçbir şey kaybetmeyerek, umudunu yitirmeden ve onca olana rağmen ayakta olduğunu biliyor. Haydarpaşa bugün mutlu; Osmanlı’nın son zamanları gibi zayıf ama cesur tavrını yansıtmakta olduğunu bilip Abdülhamit’e bakıyor bir gözüyle. Ve Haydarpaşa bugün mutlu; Çünkü YANIYOR! Olabildiği kadar sesini çıkarmaya çalışıyor. Yanmak onun başına gelebilecek en önemsiz şey çünkü nelere direnmemiştir ki 104 yıllık hayatında.

Bunları çok iyi biliyor! Ve Haydarpaşa bugün mutlu; çünkü ilk defa herkes onu konuşuyor…